Miasto przemysłowe w dolinie rzeczki Mandawy. Pierwsze uzasadnione wzmianki o tutejszym osiedleniu pochodzą z końca 13. stulecia, kiedy okolica ta należała do domeny Berków z Dube. W czasach wojen husyckich miasto to najpierw przychylało się do Łużyczanów, jednak później bez walki otwarło się Husytom. W roku 1918 rozpętał się tu niechlubnie znany Bunt Rumburski. Obywatele zabywali się tu przede wszystkim tkactwem i płóciennictwem, które doprowadziło do zamożności tego miasta. Pod koniec 19. stulecia Rumburk należał do najlepiej prosperujących miast Austro-Węgier. Dominantę miasta tworzy Strażny wierzch (421 m n.p.m.) z drogą krzyżową i kościółkiem adwentowym. Środku miasta góruje kościół Św. Bartłomieja, który swą obecną postać uzyskał po licznych remontach w roku 1874. Opodal kościoła położony jest jeden z najbardziej cennych zabytków całego kraju – kompleks kościoła kapucynów z loretą oraz sąsiednim kościołem Św. Wawrzyńca. Na dziedzińcu kościoła umieszczono własną kaplicę loretańską Panny Marii z obejściami, która jest najbardziej na północ położoną loretą w Europie. Obiekt byłego zamku z połowy 16. stulecia został po pożarze w roku 1724 odnowiony do obecnej postaci. Do tutejszych ciekawostek należy tzw. Ciekawa uliczka, z typowymi domkami tkackimi. Obecnie miasto to rozwiją się dzięki przejściu granicznemu do niemieckiego Seifhennersdorfa.
CZ
DE
EN
